Historia FED cz.1

Przed powstaniem FED, amerykanie założyli 2 narodowe banki. Warto zapoznać się z ich historią, która umożliwi lepsze zrozumienie tego czym jest Bank Rezerw Federalnych. 

Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych powstał w 1791 roku. Projekt utworzenia nowego podmiotu forsował Alexander Hamilton, który był wówczas pierwszym sekretarzem skarbu państwa. Uważał on, że powstanie banku narodowego wzmocni i ustabilizuje wiarygodność USA oraz usprawni działania rządu w obrębie polityki finansowej. Wiele osób było przeciwnych temu pomysłowi. Uważali, że taka instytucja byłaby niezgodna z konstytucją i działałaby w interesie biznesmenów i inwestorów kosztem całego narodu. Jednym z najzagorzalszych przeciwników był Thomas Jefferson. Ostatecznie w kongresie i senacie ustawa dotycząca powstania pierwszego banku narodowego została przegłosowana a później podpisana przez prezydenta Georga Washingtona. Bank narodowy USA był instytucją prywatną, ponieważ aż 80% akcji należało do prywatnych inwestorów. Został powołany na okres 20 lat i został zlikwidowany w 1811 roku.

W 1816 roku został założony Drugi Bank Stanów Zjednoczonych. Tym razem za powstaniem kolejnego banku narodowego optował Henry Clay. Jego idee poparło wielu finansistów oraz prezydent co umożliwiło bezproblemowe przegłosowanie i wprowadzenie w życie odpowiedniej ustawy. Tak samo, jak w przypadku pierwszego banku 4/5 jego kapitału pochodziło z rąk prywatnych. Bank wykorzystywał mniejsze banki rozsiane po wszystkich stanach do zwiększonej ponad normę emisji pieniędzy bez pokrycia w złocie, które wykorzystał do udzielania wysoko oprocentowanych pożyczek. W 1819 roku rozpoczął proces przejmowania ziem od osób, które nie były w stanie spłacić zaciągniętych długów. To doprowadziło do recesji gospodarczej i zamknięcia wielu fabryk. W 1832 roku Henry Clay rozpoczął działania zmierzające do przedłużenia działalności banku. Ostatecznie siódmy prezydent USA, Andrew Jackson zablokował ustawę poprzez weto w Kongresie. Jackson uważał, że bank jest niezgodny z konstytucją i niebezpieczny. Okazało się to nie być takie proste. Bankierzy walczyli o utrzymanie swojego statusu. Mimo decyzji prezydenta o wycofaniu depozytów federalnych żaden z sekretarzy skarbu nie chciał wykonać tego polecenia. Każdy z nich został zwolniony i dopiero 3 sekretarz wycofał środki państwowe z banku. Nicholas Biddle, prezes Drugiego Banku Stanów Zjednoczonych podjął wtedy decyzję o zaprzestaniu udzielania kredytów i rozpoczęciu procedury ściągania długów. Jego celem było wywarcie presji ekonomicznej jednak prezydent Jackson nie ugiął się i zmusił Biddle'a do odejścia ze stanowiska. Spór pomiędzy prezydentem a bankiem doprowadził do wielu bankructw, zarówno firm, jak i osób prywatnych oraz recesji gospodarczej. Sam bank, po wygaśnięciu 20-letniej licencji został rozwiązany.