Pojęcia: deprecjacja i aprecjacja.

Deprecjacja oznacza spadek wartości towaru lub dobra. Termin ten zazwyczaj używany jest w odniesieniu do spadku wartości waluty krajowej względem waluty zagranicznej w systemie płynnych kursów walut (deprecjacja pieniądza). Natomiast w systemie stałego kursu walutowego obniżanie wartości waluty krajowej nazywa się dewaluacją. Deprecjacja (dewaluacja) powoduje obniżenie siły nabywczej określonego pieniądza w rozliczeniach międzynarodowych.

Deprecjacja pod względem ekonomicznym przynosi pozytywne, jaki i negatywne skutki. Pozytywne skutki deprecjacji to poprawienie konkurencyjności cenowej eksportu oraz obniżka kosztów pracy w relacji do kosztów pracy za granicą. Do negatywnych skutków deprecjacji należy zaliczyć spadek siły nabywczej waluty krajowej, wzrost kosztów obsługi zadłużenia zagranicznego oraz zwiększenie presji inflacyjnej pod wpływem wzrostu cen dóbr importowanych.

Zjawiskiem odwrotnym do deprecjacji jest aprecjacja, która oznacza wzrost wartości towaru lub dobra. Termin używany jest w odniesieniu do wzrostu wartości waluty krajowej względem waluty zagranicznej w systemie płynnych kursów walut. Oznacza wzrost siły nabywczej danego pieniądza w rozliczeniach międzynarodowych. Aprecjacja pieniądza jest często konsekwencją deflacji. W systemie stałego kursu walutowego podniesienie wartości waluty krajowej nazywa się rewaluacją. 

Aprecjacja pod względem ekonomicznym przynosi pozytywne skutki takie jak wzrost siły nabywczej waluty krajowej oraz spadek kosztów obsługi zadłużenia zagranicznego. Natomiast negatywne skutki aprecjacji przejawiają się w postaci osłabienia cenowej konkurencyjności eksportu oraz wzrost kosztów pracy w relacji do kosztów pracy za granicą.